Sonbahar ın gelişiyle veda eder ağaçlar yeşile. Yaprak dökerler. Ayrılırlar üzerlerindeki güzel giysilerden. Okula başladığım ilk günü böyle bir sonbahar günüyle hatırlıyorum. Çok istemiştim okula gitmeyi, büyüyecektim. Akşam okuldan geldikten sonra, çıkıp sokağa artık okula gidiyorum diye bağırmıştım bir yandan kollarımı açıp dönerken. Hafif bir rüzgarla sarı yapraklar dans etmeye başlamıştı etrafımda…
Hep güzel başlamadı. Bu yıl yaklaştıkça sonbahar, bende sarartıyorum içimde bir şeyleri. Zamanı geliyor bende vedalaşıyorum bir şeylerle. Anlıyorum ki her an görüşemesek bile, şehrimde olman yetiyormuş bazen. Bir yazı daha geride bırakırken, yaşadığımız bütün güzel anılarda sararıp geride kalıyor işte. Kalbimden parça parça düşse de yerlere “gitme” lerim. Ne yapalım elden birşey gelmiyor. Bir süre daha yeni ve güzel anılar için, eskilerimizi döküp bekleyeceğiz.
“Sen bensiz kalacaksın
Belki çok üzüleceksin
Ama uzun zaman için değil, eminim
Sil gözünün yaşını
Elbette bekleyeceğim
Ve inan sadece seni özleyeceğim…”
www.kisi-sel.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder