Bulutların güneşi kapattığı, soğuk günlerde canım çok sıkılıyor. Sanki sokağa çıktığımda herkesin yüzünü asık bulacak gibi hissediyorum. Ben gülümsesem bile çok sahte kalıyor, olmuyor. Şimdi bi de böyle bir günde gel bayram yap. İşin yoksa çık ele güne karşı, boy göster...
"evladım sen bitirdin mi okulu?
-evet bir yıl oldu bitireli.
e şimdi ne yapıyorsun?
dershanede çalışıyorum.
haaaaaa iyi maaş veriyorlar mı?
e veriyorlar işte, idare eder.
çok da yorucudur?
tabii her işin zorlukları başka..."
Ve daha binlerce saçma soruyla boğuş. Evet devlette, 3 gün okula gidip gerisinde yatan ve benden daha az ders saysına sahip öğretmenlerden daha çok çalışıyor, haftada bir gün tatil yapıyor ve onların maaşlarının yarısından biraz daha fazla kazanıyorum ama bunu ben sorun yapmıyorum. Zorla bana sorun yaptırmayın. Ayrıca daha az kazanıyor olmam hayatı sizden daha az becerebiliyorum anlamına gelmiyor, sizden daha az zeki olduğum anlamına da gelmiyor...
İşte bu yüzden biraz buruk geçiyor bu bayram ama hep bulutların suçu. Çekilselerdi güneşin önünden ben bu kadar aksi olmazdım. Yağmuru da çok severim ıslanmayı da ama özlüyorum güneşi. Herşeye rağmen bu tören layıkıyla kutlanmalıydı. Bayram sabahın ilk ışıklarıyla girdi eve, erken uyandırdı. Büyükleri ziyaretle başladık güne. Anneannemlerde biraz oturduk. Onları ziyarete gelen diğer insanlarla bayramlaştık. Sonra büyük teyzem ve diğer tanıdıklar. Akşama doğru eve geldik. Bize gelen misafirler oldu. Çok yoğun olmasa da orta yoğunlukta bir bayram yaşadık ilk gün. Küçük bir şehirde yaşamanın iyi tarafı, unutulmaması gereken güzel geleneklere bağlı kalabilmek için daha çok fırsatın olması. Özellikle böyle bayramlarda ulaşım sorunu çekmemek, daha sokağa çıkar çıkmaz tanıdıklar görmek. Kısaca bayramı soluksuz yaşayabilmek...
Herkese SAĞLIK, HUZUR ve MUTLULUK dolu bayramlar.
www.kisi-sel.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder